Zeven jaar geleden stopte Arthur (49) abrupt met crystal meth en stortte zich volledig op de muziek. Hij nam zangles en werd lid van diverse koren. “Ik ben zoveel gelukkiger nu ik zing. Muziek is mijn escape.”

Verstilde klassieke zang van componist Bruckner zwelt aan in het strak ingerichte driekamerappartement van Arthur. Zijn woonkamerraam tweehoog biedt flonkerend uitzicht over de Amsterdamse grachten. “Nu ziet het er heel anders uit dan zeven jaar geleden”, zegt hij. “Toen was mijn appartement een totaal uitgewoond nest. Ik had veel last van psychoses en paranoïde gevoelens. Dacht dat de buren en de Scientology mij constant afluisterden. In augustus 2016 stopte ik cold turkey met gebruik en schafte daarna maandelijks nieuwe spullen voor mijn appartement aan. Zodat ik me hier weer veilig kon voelen.”

Arthur gebruikte jarenlang crystal meth. Eerst zo nu en dan, daarna bijna wekelijks, vervolgens elk weekend en tenslotte dagelijks. “Ik had dagenlang seks onder invloed van meth, doordeweeks werkend in de evenementensector en in de weekenden in de horeca. Ook ging ik steeds vaker onder invloed naar mijn werk. Niemand die er iets van zei. Of ze zagen het wel, maar bleven aardig. Onder invloed van meth kun je urenlang doorgaan. De weekenden startten met mijn vaste kroegenrondje, ik bezocht darkrooms en gebruikte zowat alles wat voorbijkwam. Achteraf besefte ik dat ik een seksverslaving had en dat gebruik daarbij veel meerwaarde had.”

Zijn eerste pijpje meth kreeg Arthur aangeboden door een Franse toerist. Het effect ervoer hij als geweldig. De dag erna gebruikten ze weer samen. Anderhalf jaar later stapte Arthur over op het injecteren van meth. “Toen ik begon te slammen, ging het snel mis. Mijn rock bottom was het moment dat een heel goede vriend zei: ‘Waar ben jij in godsnaam mee bezig?’ Hij was enorm boos en als hij boos is, is het wel heel erg. Ook andere vrienden zagen mij niet meer als ‘Arthur’, maar als een junk die zelf niet meer kon bepalen wat goed voor hem was. Ze gingen voor mij het woord voeren. Dat lag dicht bij interventie.” Arthur besloot te stoppen. Rigoureus. Met als redding: muziek.

“Luister eens naar Musikalische Exequien van Schütz, het eerste onofficiële Duitse requiem. Vooral het derde deel is een juweeltje. Het stuk is al in 1635 geschreven!” Toen Arthur met gebruik stopte, stortte hij zich vol overgave op zijn elektrische piano. Die kreeg hij ruim een jaar eerder van een vriend. “Eindeloos en blowend oefende ik toonladders, vaak tot diep in de nacht. Natuurlijk met koptelefoon op, maar ik hamerde zo hard op het toetsenbord dat de bovenbuurvrouw zo nu en dan kwam klagen dat ik nu absoluut moest stoppen.” Een maand later zag Arthur een advertentie van een zangcoach uit de buurt. “Ik dacht meteen: dat ga ik doen, zingen wilde ik altijd al.” Zijn eerste zanglessen waren heel confronterend. “Na jarenlange kaakspanning en knarsetanden als gevolg van meth-gebruik, was mijn tong een onwillige pingpongbal tussen twee stramme kaken. Ik heb hard geoefend mijn stem terug te krijgen, te vormen en te optimaliseren.”

Zo leerde Arthur meerstemmig zingen en doorliep hij verschillende koren, op zoek naar zijn zangstijl en muzikale uitdaging. Begin 2020 sloot hij zich aan bij een kerkkoor. “Tijdens corona mochten de kerkkoren gelukkig blijven repeteren. Ik leerde nieuwe mensen kennen met dezelfde hobby en werd steeds enthousiaster. Nu is klassieke zang mijn ding. Covers van bijvoorbeeld George Michael of Sting, daar heb ik veel minder mee. Toen ik met gebruik stopte, was mijn uitdaging: hoe kan ik mijn jarenlange gebruik ombuigen tot iets positiefs? Ik had veel tijd aan seks en drugs besteed. Dus bekeek ik foto’s van mezelf toen ik acht, negen jaar oud was. Wat wilde ik als kleine jongen die nog volop dromen had? Drie keer raden… Ik ben zoveel gelukkiger nu ik zing. Het geeft enorm veel voldoening. Muziek is mijn escape.”